witkowski

„Przepędźcie guru, którzy radzą, jak żyć” to tytuł jednego z rozdziałów książki Tomasza Witkowskiego będącej zbiorem błyskotliwych esejów filozoficzno-publicystycznych, w których autor demaskuje obiegowe prawdy dotyczące rzeczywistości i kultury, w której żyjemy. Szczególnie dużo uwagi poświęca problematyce umierania i kwestiom etycznym z tym związanym, a także narzędziom krytycznego myślenia i kulturowym...

Książka opisuje różne rodzaje emigracji: realne (zmiana miejsca zamieszkania) i metaforyczne (wewnętrzne, mające na celu dotarcie do skrywanych pokładów własnego „ja” i zmierzenie się z demonami podświadomości), ukazane na przykładzie twórczości: Zygmunta Haupta, Zbigniewa Kruszyńskiego, Manueli Gretkowskiej, Artura Leczyckiego, Mikołaja Łozińskiego, Tomasza Piątka, Magdaleny Tulli i Michała Witkowskiego....

Rozmowy (o ile takie się dziś zdarzają) na temat polskiej literatury „nowej i najnowszej” zdominowane bywają głównie przez określenia typu: „medialne ustawki”, „wydmuszkowe dziennikarstwo”, dominujący dyskurs medialny, mainstream i celebryctwo czy podążanie za koniunkturami oraz obowiązującymi modami. Żyjemy, jak przekonuje Mariusz Sieniewicz, w epoce egocentryzmu i hipochondrii: „wszyscy jesteśmy...