darmo

Kinga podejmuje próbę opisu co nieopisane. Na słowach gra orkiestrą własnych myśli. Na darmo szukać porządku w przecinkach, gdy wiedza rodzi się gdzieś między głową a żołądkiem, szturchając Serce po drodze. Budząc zapomniane. A może po prostu rodzi się z każdej litery na nowo, z ich połączenia w całość. Gdy kładziesz się na kartkach stron nie wiesz, w którym wspomnieniu wylądujesz. Może „Niesfornością...

Słońce jest jak wielkie serce świata. Nikt go nie zrani, nikt nawet nie pomyśli, by je zgasić. Każdy je szanuje i ma nadzieję, że nigdy bić nie przestanie. Że zawsze będzie pompować światło w krwiobieg Układu Słonecznego. Więc dlaczego ludzie nie mogą traktować serc innych jak tego tam w górze? Czym moje serce różni się od niego? Wolą zgasić ten promyk nadziei. A później sami… w zamknięciu swojej jaskini...

“Resurrecturis” to poemat Zygmunta Krasińskiego, jednego z trójcy wieszczów obok Mickiewicza i Słowackiego, uznawanych za największych poetów polskiego romantyzmu. “Świat ten cmętarzem z łez, ze krwi i błota! Świat ten jak wieczna każdemu Golgota! Darmo się duch miota Kiedy ból go zrani! Na burze żywota Niema tu przystani! Los z nas szydzi w każdéj chwili! Dzielnych strąca...