stasiuk

Opowiadania. O babce, która wierzyła w duchy, o starym psie, pisarzu z Izdebek i przyjacielu, z którym złaził Grochów i przejechał pół Polski — Stasiuk pisze o umieraniu i namacalności życia, o materialności wspomnień, o bliskości śmierci i jej wiecznej niedostępności. Bury kot zwija się w kłębek w cieple stygnącego ciała starej suki, babka, „cała w czerni, szczupła i spokojna”, przechodzi do świata,...

Od autora: Każde ze słów, które zostało tutaj zapisane, ma swoje znaczenie, za każdą literą są czyjeś oczy. Kiedy to pisałem, było to dla mnie najważniejsze, każda chwila miała pozostać wiecznością, teraz zostanie może tylko krótkim wspomnieniem. Jeżeli choćby nawet jedną myślą, to warto było pisać.