ziemskiej

Autorka opisuje w swoich wierszach kolejne etapy życia: dzieciństwo, młodość i dojrzałość. Radość przeplata się ze smutkiem. Miłość staje się najważniejsza. Poszukiwanie Stwórcy wpisane jest w sens ziemskiej wędrówki.

Każdy człowiek ma w sobie zakodowane myśli nieujarzmione. Odkodowuje je tylko wena i uwalnia do przestrzeni. Mam nadzieję, że szerokie spektrum czytelników odnajdzie w nich siebie. Odnaleźć siebie to nic innego jak znaleźć siły do czynienia sobie ziemi poddanej we wszystkich przedziałach ziemskiej wędrówki. Myślę, że stanie się ona odzwierciedleniem wędrówki w innym wymiarze, do którego zmierzamy wszyscy...

Mistyczno-filozoficzna poezja Alana Migonia przedstawia dążenie do rozpoznania natury bytu, istoty świata i jego zasady, czy też zasad pierwotnych: bytu i nicości, światła i ciemności, życia i śmierci, miłości i nienawiści, strachu i łaski – sprzężonych w dialektycznej relacji. To opowieść o rozbłyśnięciu światła łaski; o rozkoszy oglądania tego, co istnieje, o najwyższej ekstazie oraz o utracie...