Alfred Hitchcock – ebook

Recenzja pochodzi z czasopisma Uważam Rze Historia:

Mistrz filmów grozy

Nie byłoby „Okna na podwórze”, „Ptaków” czy „Psychozy” – dziś klasyki światowego kina – bez filmowego geniuszu Alfreda Hitchcocka. Jeśli zastanawiacie się, skąd tyle grozy w reżyserowanych przez Hitchcocka filmach, koniecznie sięgnijcie po jego biografię napisaną przez Petera  Ackroyda. W książce co prawda przewijają się wielkie gwiazdy kina, jak Grace Kelly, James Stewart, Cary Grant czy Tippi Hedren, występujące w jego kolejnych filmach (poznajemy też kulisy ich powstawania), wszystko to jednak przywoływane jest po to, by lepiej poznać i zrozumieć złożoną osobowość Hitchcocka. W ciągu ponad pięćdziesięciu lat nakręcił ponad 50 filmów, z których wiele portretuje psychotycznych morderców. Ackroyd – w poszukiwaniu prawdy o Hitchcocku – sięga do wczesnego dzieciństwa reżysera: „Jego strach przed życiem mogła zmniejszyć tylko wyobraźnia. (…) Dziecięce trwogi i obsesje pozostały z nim aż do końca. Pod pewnymi względami na zawsze pozostał dzieckiem. To, jak pochłaniała go akcja filmów, jak wyobrażał sobie sekwencję potężnych scen, ma swoje paralele w fantazjach ataku i osobistej katastrofy, którymi obsesyjnie się karmił, i stanowi niebagatelną część opowieści o nim”. Tyle o wyobraźni – a realizacja? Hitchcock pracował szybko, wszystko jednak miał wcześniej perfekcyjnie przemyślane, jakby każdy kadr – łącznie ze światłocieniami – miał rozrysowany w głowie. Aktorzy zaś musieli się mu bezwzględnie podporządkować, mimo że był apodyktyczny, a nierzadko krytyczny, stwierdził nawet, że „aktorów trzeba traktować jak bydło”. Czy oznacza to jednak, że był potworem? Obszerną odpowiedź odnajdziecie w książce Ackroyda.

Agnieszka Niemojewska

Biografia napisana przez Petera Ackroyda ukazuje mroczne prawdy, które kryją się za twórczością Alfreda Hitchcocka, jednego z najsłynniejszych dwudziestowiecznych reżyserów filmowych

Alfred Hitchcock był dziwnym dzieckiem: samotny tłuścioch, karmiący się żarliwymi trwogami i niemniej gorącymi ambicjami żył w izolacji od rówieśników. Wyobraźnia jednak nie dawała się zamknąć w ścianach domu, więc planował wielkie podróże wzdłuż i wszerz Europy, do czego wykorzystywał kolejowe rozkłady jazdy. Jak więc do tego doszło, iż ten płochliwy malec stał się jednym z najbardziej szanowanych i cenionych reżyserów filmowych w historii?

W wieku dorosłym Hitchcock bardzo starannie kontrolował to, jaki jego portret kreśli prasa i niektóre wydarzenia ze swego dzieciństwa bardzo rozbudowywał i upiększał, podczas gdy inne spychał w cień. Peter Ackroyd jednak sięga głębiej i pokazuje nam skutki: oto dumny ze swych sytuacyjnych żartów człowiek, który nawet w chwilach wesołości w głębi ducha pozostawał ponury i który codziennie tłukł jedną filiżankę, aby nieustannie przypominać sobie o kruchości życia.

W książce Ackroyda na chwilę migają wielkie gwiazdy kinowe, trochę na wzór słynnych cameo, pojawiających się w jednym, góra kilku kadrach filmu samego reżysera: widzimy Grace Kelly, Careya Granta czy Jamesa Stewarta, jak są zdegustowani jego pełnym dystansu stylem reżyserowania. Że była w tym pewna bezwzględność, o tym w sposób może najbardziej przekonujący świadczy fakt, iż w trakcie zdjęć do Ptaków Tippi Hedren została posiniaczona i pokaleczona przez najprawdziwsze, przerażone ptaki.

W swojej znakomitej książce Peter Ackroyd stara się dotrzeć do sedna naznaczonego okrucieństwem i pragnieniem dominacji życia i twórczości Alfreda Hitchcocka, jednego z najsłynniejszych dwudziestowiecznych reżyserów filmowych, który w przeciągu ponad pięćdziesięciu lat nakręcił ponad pięćdziesiąt filmów, z których wiele portretuje psychotycznych morderców.

„Ta niesłychanie przenikliwa biografia odsłania przed nami mechanizmy psychologiczne, które sterowały mistrzem filmów grozy”.

THE GUARDIAN