Kultura Współczesna – e-wydanie – 4/2012

POPRZEDNIE NUMERY CZASOPISMA DOSTĘPNE W SEKCJI "NUMERY ARCHIWALNE"

Kwartalnik Kultura Współczesna. Teorie. Interpretacje. Praktyka wydawany jest nieprzerwanie od 1993 roku – najpierw przez Instytut Kultury, a od 2003 roku przez Narodowe Centrum Kultury. Pismo jest forum Polskiego Towarzystwa Kulturoznawczego, które sprawuje pieczę nad jego zawartością. Zachowując status kwartalnika naukowego, periodyk wpisuje się w najbardziej aktualne debaty poświęcone kulturze, naukom o kulturze, jak również zjawiskom około kulturowym. Jest otwarty na inne środowiska opiniotwórcze w kraju i za granicą, pragnie być płaszczyzną wymiany myśli i dyskusji wykraczających poza Akademię. Na poszczególne numery kwartalnika składają się artykuły o charakterze teoretycznym i metodologicznym, omawiające współczesne problemy kultury kontekstach historiozoficznych, socjologicznych i praktycznych. Opracowanie koncepcji merytorycznej kolejnych numerów i ich redakcja naukowa powierzane są naukowcom reprezentującym różne środowiska akademickie, z różnych punktów widzenia analizującym problemy kultury współczesnej.  Radę naukową pisma tworzą profesorowie: Stefan Bednarek, Erika Fischer-Lichte, Knut Andreas Grimstad, Bohdan Jung, Ralf Konersmann, Ewa Kosowska, Ewa Rewers, Paweł Rodak i Anna Wieczorkiewicz.  Redaktorem naczelnym Kultury Współczesnej jest od roku 2006 profesor Andrzej Gwóźdź z Uniwersytetu Śląskiego.

Pisanie o lęku stanowi już pewną formą terapeutyczną. Na samym starcie uświadamiamy sobie jednak, że nadzieja na całkowite uleczenie lęku nie może zostać spełniona. Pismo nie jest w stanie lęku oswoić, gdyż doświadczenie strachu, trwogi, niepokoju stale towarzyszy człowiekowi. Powtarzamy to doświadczenie, tak jak powtarzamy pismo, które próbuje lęku dotknąć. Humanista jest dziwnym przypadkiem człowieka, który lęk przepracowuje, nazywa, znajduje dla niego kontekst, mierzy i hierarchizuje, lecz jego wysiłek nie minimalizuje siły rażenia, jaką dysponuje lęk w naszym życiu. Prezentowany tom Lęki w kulturze to próba ponownego zmierzenia się z doświadczeniem lęku, ale z uwzględnieniem współczesnego horyzontu kultury. Ważne jest tu wydobycie napięcia między filozoficznie rozumianym lękiem a jego rozmaitymi realizacjami kulturowymi. Dlatego istotne stało się nie tylko zebranie doraźnych analiz tego, czego się lękamy w kulturze, lecz wskazanie na obecność fundamentalnych ludzkich pytań, które skrywają się za najbanalniejszymi odsłonami lęków w kulturze współczesnej. Autorzy tekstów wskazują na różne obszary lęków. Wychodząc od kluczowych pytań o lęki uplasowane w tym co bliskie i swoje, stopniowo przenoszą akcent na Europę i lęki doznawane wobec kruchości domowej wspólnoty. Jednocześnie pojawiają się zasadnicze rozważania o naturze lęku, które prowadzą do pytań o egzystencję, przestrzenie lokalne, postsekularyzm i humanistykę. Dalej rozważania wydobywają profile lęku i niepokoju w kulturowych praktykach przestrzennych i modelach wychowania. Pojawia się także dyskurs sztuki i rozważania na temat manifestacji lęku, obecnych w rozmaitych tekstach kultury wizualnej. Terytorium lęków ogarnia tu muzea, przestrzenie miejskie, film, internet, literaturę i muzykę.
Ze wstępu Aleksandry Kunce