Kultura Współczesna – e-wydanie – 5/2011

POPRZEDNIE NUMERY CZASOPISMA DOSTĘPNE W SEKCJI "NUMERY ARCHIWALNE"

Kwartalnik Kultura Współczesna. Teorie. Interpretacje. Praktyka wydawany jest nieprzerwanie od 1993 roku – najpierw przez Instytut Kultury, a od 2003 roku przez Narodowe Centrum Kultury. Pismo jest forum Polskiego Towarzystwa Kulturoznawczego, które sprawuje pieczę nad jego zawartością. Zachowując status kwartalnika naukowego, periodyk wpisuje się w najbardziej aktualne debaty poświęcone kulturze, naukom o kulturze, jak również zjawiskom około kulturowym. Jest otwarty na inne środowiska opiniotwórcze w kraju i za granicą, pragnie być płaszczyzną wymiany myśli i dyskusji wykraczających poza Akademię. Na poszczególne numery kwartalnika składają się artykuły o charakterze teoretycznym i metodologicznym, omawiające współczesne problemy kultury kontekstach historiozoficznych, socjologicznych i praktycznych. Opracowanie koncepcji merytorycznej kolejnych numerów i ich redakcja naukowa powierzane są naukowcom reprezentującym różne środowiska akademickie, z różnych punktów widzenia analizującym problemy kultury współczesnej.  Radę naukową pisma tworzą profesorowie: Stefan Bednarek, Erika Fischer-Lichte, Knut Andreas Grimstad, Bohdan Jung, Ralf Konersmann, Ewa Kosowska, Ewa Rewers, Paweł Rodak i Anna Wieczorkiewicz.  Redaktorem naczelnym Kultury Współczesnej jest od roku 2006 profesor Andrzej Gwóźdź z Uniwersytetu Śląskiego.

Dyskusja, którą otwieramy nasz „zwiadowczy” tom, sygnalizuje różne interpretacje kongresowego hasła („Kultura dla zmiany społecznej” - przyp. red. strony) i „przymierza” je wstępnie zarówno do wybranych zdarzeń i debat Kongresu, jak i do jego politycznego kontekstu (strategie rozwojowe kraju, strategie Unii Europejskiej, polska prezydencja w UE, a wszystko to w sytuacji gospodarczo-finansowego kryzysu). Ważnym zapleczem dla wszystkich autorów jest też przygotowana specjalnie na Kongres (...) „Kultura w płynnej nowoczesności” Zygmunta Baumana. Jej krytycznej (by nie rzec - pesymistycznej) diagnozie część z nas chętnie jednak przeciwstawia zarysowaną wcześniej przez socjologa wizję współczesnej kultury jako „spółdzielni spożywców” - terenu ani monocentrycznie zarządzanego, ani anarchicznego, lecz samorządnego, w którym wszyscy są aktorami i autorami zarazem.
Z wprowadzenia prof. Anny Zeidler-Janiszewskiej