Księgi – ebook

"Erudycyjny miks wątków, opowieści, przywołań i odwołań, glos i dodatków, gąszcz cytatów prawdziwych i ostentacyjnie udawanych, odwołań do literatury, kultury, nawet telewizji, która, choć obrazkową, jakąś tam kulturą jest. Człek nie obyty z tym śmietnikiem myśli, idei, motywów, tropów, archetypów i toposów może mieć niejaki problem w orientacji, skoro już w opowieści wstępnej o wrażliwym rzeźniku (doprawdy wspaniały to kawałek o zabijaniu zwierząt, po którym chce się natychmiast zostać weganinem) w tle czai się Dostojewski ze swoimi niemiłosiernymi bohaterami, Raskolnikowem i Mikołką. W tych opowieściach bohaterski Nemeczek („Chłopcy z Placu Broni” Ferenca Molnára) zmienia się w sympatycznego pieska Pana Bazylego, który ma do odegrania swoją własną rolę, z kolei wieś Powitna wydaje się równie realistycznie magiczna jak Macondo u Márqueza („Sto lat samotności”). I tak przez kilkaset stron, galopujący postmodernistyczny kolaż nawiązań i odwiązań, zmuszający czytelnika do wysilonego przypominania sobie dawno czytanych lektur i dawno nie widzianych obrazów, przy czym mistyfikacja goni mistyfikację. Autor – jak to Boży Szaleniec – za nic ma, że postmodernizm przeminął i obecnie jesteśmy na etapie intensywnego zapominania o tym, co było, przeszło i słusznie przeminęło, gdyż w dobie współczesnej niepamięć uspokaja i uszczęśliwia."

Jacek Inglot (fragment posłowia)

„Sam bym tego lepiej nie napisał.” – F. Dust-O’Yevsky

„Księgi smagają swą ironią dwóch bogów – Boga w niebie i Kobietę na ziemi, nie oszczędzając też siebie.” – Bolesław P. Rus

„Żałuję, że przeczytałem. Jestem jeszcze bardziej zdołowany.” – Franciszek Kawka Caffe’ck

„Mocarne. Boberski ustanowił nowe regiony herezji. Krzepią serca zmarłych.” – Bruno S.

„Zwariowany ton osobistej gawędy, w której to, co polskie i arcypolskie, przeplata się z tym, co ludzkie i antyludzkie.” - Witek G.

„Wyrazistość stylu zasługuje na miano boberszczyzny.” Miłosz Cz.

„Apokryficzny zawrót głowy wzbudzony w centryfudze tekstów i kontekstów.” – Stanisław L.