Rzeźbiarz śmierci – ebook

Zapierająca dech w piersiach kontynuacja Rzeźbiarki krwi. Soczysty spektakl, od którego nie można się oderwać.
Kochin jest uśmierzającym – ma rzadką umiejętność leczenia ran. Nie może jednak nic zrobić w przypadku śmierci. Chcąc przywrócić Nhikę do życia, chłopak trzyma jej ciało w specjalnej trumnie i nie ustaje w poszukiwaniach rozwiązania. Pogrążony w żalu – i coraz bardziej także w szaleństwie – Kochin zdaje sobie sprawę, że odpowiedź na jego pytania może znajdować się tylko w jednym miejscu: w ojczyźnie Nhiki, na wyspie Jarong, okupowanej przez wrogie wojska. Kiedy Kochin odkryje mroczny sekret wskrzeszania człowieka z grobu, będzie musiał zdecydować, ile jest w stanie poświęcić, aby ponownie połączyć się z dziewczyną, którą kocha...
Moralność i miłość zostaną wystawione na próbę, a los Nhiki i Kochina rozstrzygnie się raz na zawsze.

VanessaLe - Amerykanka wietnamskiego pochodzenia. Wychowywała się – podobnie jak bohaterka jej książek – w oderwaniu od rodzimej społeczności i kulturowych korzeni. Osadzona w fantastycznych realiach nawiązujących do Wietnamu Rzeźbiarka krwi to jej debiut, którego kontynuacją jest Rzeźbiarz śmierci. W kreowaniu magicznego świata autorce pomogło wykształcenie – ukończyła kierunek medyczny na Uniwersytecie Browna.

Kochin podszedł ciężkim krokiem do trumny, odblokował wieko i otworzył je. Leżała w środku na satynowych poduszkach, wyglądając tak, jakby po prostu spała, z tubą inhalacyjną w ustach i przewodami wpiętymi w ręce. Już dawno zaleczył rany jej ciała, zasklepił otwór w barku i zamknął rozcięcie na brzuchu. Dzięki częstemu uśmierzaniu proces rozkładu nie postępował, ale to nie wystarczało. […]
Zacisnął szczęki, kiedy kurczak poruszył mu się pod pachą. Wsunął jedną dłoń pod pierś zwierzęcia, drugą położył na splecionych palcach Nhiki i rozpoczął transfer. Fala energii
wdarła się do jego wnętrza, rozlewając gorącem po piersi, a potem Kochin odetchnął jej zapachem, poczuł mrowienie pomiędzy zagryzionymi zębami. Ujrzał przed sobą obnażone organy Nhiki, jej skóra stała się szklista, odsłoniła tkwiący pod spodem organizm. Wszystko zalały kolory, nie barwy tkanek, lecz połączonych ze sobą układów, a Kochin poczuł mdłości, które przypomniały mu, że uśmierza właśnie zwłoki.
[fragment]