świt

„Przygotowałam dla ciebie nowsze, ciekawsze niebo. Zadbałam, żeby każdy skrawek światła przynosił odmienną wiarę, nieznaną religię. Wręczam ci, boleśnie bez okazji, najbliższy cień, co rozpanoszył się bez ceregieli. Jesteśmy zbyt ubodzy, aby poczuć całą skórą ten leciwy poranek, świt, kiedy mgły przyklejają się do serc. Prószą słowa. Ucieleśnione myśli skradają się niby bezsenne westchnienie. Czy jesteś...

„Odszukałam pośród szemrzących dróg tę jedyną, która zaprowadziła mnie do twojej epoki. Odnalazłam taki bezczas, z jakim nie warto witać jesieni, kołysać się wraz z wiosennym powiewem. W końcu przytrafiła mi się miłość — inkrustowana najlepszymi łzami, udekorowana światłem, które nie boi się własnego cienia. Poczułam na napiętej skórze twój nowo narodzony świt, poczułam myśli, niedawno poczęte, otulone...