Màxim Huerta

Pan Dominique lubi przychodzić do swojego sklepu jeszcze przed świtem. Zanim zapali światło i podniesie żaluzje, zamyka na chwilę oczy. W milczeniu porozumiewa się z wszystkimi odmianami kwiatów i zostawia im dość czasu, żeby wróciły na swoje miejsca, bo podejrzewa, że przez całą noc mieszały się między sobą, i spodziewa się, że kiedy naciśnie włącznik, wszystkie będą tkwiły w swoich wazonach pełnych...

Rysując, Teresa nie potrafiła podrzeć kiepskiego szkicu i zacząć wszystkiego od nowa. Potrzebowała kolorów, ale - wiodąc na pozór dobre, a już na pewno dostatnie życie - nie dostrzegała ich wokół siebie. Wystarczył drobny impuls, wypatrzony wśród staroci szyld sklepu w jej wymarzonym Paryżu, by wyrzuciła jak podartą kartkę swoje madryckiego życie i sięgnęła po kolejną, czystą - w Paryżu, w opuszczonym...

Pan Dominique lubi przychodzić do swojego sklepu jeszcze przed świtem. Zanim zapali światło i podniesie żaluzje, zamyka na chwilę oczy. W milczeniu porozumiewa się z wszystkimi odmianami kwiatów i zostawia im dość czasu, żeby wróciły na swoje miejsca, bo podejrzewa, że przez całą noc mieszały się między sobą, i spodziewa się, że kiedy naciśnie włącznik, wszystkie będą tkwiły w swoich wazonach pełnych...