bezpiecznie

Wiersze napisane w różnych momentach depresji, która roztapia się dzięki pisaniu. Każdy kolejny wiersz prowadzi do zdrowienia, ponieważ można w nich bezpiecznie i bez żalu zostawiać swoje lęki.

Czyj to śpiew odzywa się w tych wierszach, jaka linia melodyczna się w nich plecie? Czy ożywa w nich – wskrzeszany dłoń w dłoń, usta w usta – innuicki zaśpiew rehuhkara? A może to bluesowy lament przewleczony przez ocean od Route 66 do autostrady A2? Karolina Sałdecka w duecie ze swoim bohaterem Cletiusem Ohamarą śpiewa pieśni o codziennym zniewoleniu, o biedzie, obojętności i przemocy, które dotykają...

Miłość, nie światło, jest dla mnie odwrotnością mroku. Światło nie rozświetli mroków duszy tak, jak potrafi to miłość. Miasto z kolei było i jest łącznikiem między nimi. To w mieście wszystko się rozgrywa. To w mieście ta delikatna równowaga przechyla się raz w stronę miłości, a raz w stronę mroku. Pisząc te słowa, nie umiem powiedzieć, po której z nich jestem bardziej. Trójpodział zastosowany w tym...