czeka

Jak wiele potrzeba nadziei, aby obudzić się jeszcze raz? Co człowiek musi uczynić, żeby miłość poznała ciężar jego imienia? Oto zaproszenie do krainy pokornej fantazji, do wszechświata, gdzie życie przeplata się ze wspomnieniami, gdzie słońce zagląda do zaginionych dusz. Tutaj śmierć tylko czeka, aby ją oswoić.

„To, co dotychczas stworzyłeś, co jest ukończone, czasem swoje musi odleżeć, ale też nie każ mu zbyt długo czekać i zadecyduj spontanicznie. A gdy z tą decyzją serce prześpi pierwszą noc, będziesz wiedział, że wszystko wokół płynie. Nie czeka. Otaczać Cię będzie jeszcze tylko przez pewien czas. Później właśnie to, co zrobisz teraz, będzie o Tobie jakąkolwiek anegdotą lub opowieścią, we wspomnieniu...

Alek Skarga postanowił po raz kolejny zabrać nas do swojego świata — pełnego piękna i językowych zagadek malowanych słowem. (…) Alek Skarga w udowadnia, że ma swój charakterystyczny styl, kryjący oryginalność i głębię przekazu. Jednocześnie jest to poezja wymagająca (…) między innymi całej uwagi czytelnika, a niekiedy znajomości kontekstów kulturowych. A na tych, którym ta sztuka się uda, czeka nagroda...

„Oddaję w Twe ręce A jest to mój pierwszy Napisany sercem Tomik moich wierszy Są w nich przemyślenia O duszy człowieka Jak dojść do zbawienia O tym co nas czeka W nich karmię się Bogiem I bawię się słowem Może moje strofy Oświetlą Ci drogę Choć nie idealne Może któraś wzruszy I będzie pokarmem Także dla Twej duszy”