dusze

„LAURA Czemu Kordian tak smutny? Znalazłam dziś rano W imionniku wierszami kartę zapisaną, Poznałam rękę, pióro - o! nie, raczej duszę... Czemu się pan mój schyla? KORDIAN Odmiatam i kruszę Gałązki, ciernie, chwasty spod stóp twoich, pani. - Cierń, co mi zrani rękę, nikogo nie zrani! ...”

„Wszystkie szczegóły dziejów biednego Wertera, jakie tylko zebrać zdołałem, zgromadziłem skrzętnie i podaję wam tutaj, ufny, iż wdzięczni mi będziecie za to. Zaprawdę, nie podobna odmówić podziwu i miłości charakterowi jego oraz zaletom umysłu, a smutne koleje jego życia wycisnąć muszą łzę z oczu. Zacna duszo odczuwająca te same co on tęsknoty , niechże ci z cierpień jego spłynie w duszę pociecha...

„PAPKIN Gdzie, do kogo - milczeć muszę Lecz nie karty są przyczyną, Żem się w drodze spóźnił nieco. Ani ziewnął! na mą duszę! Tak z mej ręki wszyscy giną! CZEŚNIK Wszystkie. PAPKIN Wszystkie? CZEŚNIK Ćmy, komary. PAPKIN Waszmość nigdy nie dasz wiary. CZEŚNIK Bom niegłupi, mocium panie. ...”

„Imaginacja podsuwała mężczyźnie kolejne kadry, które podjudzały wzbierające w nim pożądanie. Fantazjował, jak zapaliwszy papierosa, staje za Marianne, a następnie obejmuje ją wolno w pasie. Wyobrażenie było tak realistyczne, że niemal poczuł na torsie ciepło jej ciała pachnącego fiołkami oraz delikatność nagiej skóry. Chciałby przesunąć ręką wzdłuż kruchego mostka kobiety, dekoltu, szyi, aby na koniec...