elzbiety

Drugi tomik poezji Elżbiety Miłkowskiej, to mistrzostwo słów, wrażliwości i wnikliwości. Bogactwo doświadczeń, przeżyć, emocji, uniesień.

Brak zdarzeń i ubogi dopływ doznań skazują na zamknięty świat jaźni i monolog wewnętrzny, w którym odbywają się powtarzalne seanse pamięci i wyobraźni. Taki program poezji z reguły zapowiada nudę, nie obiecując atrakcyjnej przygody czytelniczej. A jednak poetka potrafi przezwyciężyć te ograniczenia trywialności oszczędnym a celnym słowem, z którego wybrzmiewa szczerość indywidualnego doświadczenia,...