gore

PAWEŁ GURA GÓRECKI (rocznik 1985) – lwówczanin śląski z urodzenia, wrocławianin z wyboru. Dosadny, ale wrażliwy; poznał „uroki domu bez klamek” i „domu bez ścian”. Lubi film „Kler”, nie lubi kleru; lubi kolor bursztynu – najchętniej w fazie płynnej. Wyraża siebie słowem i muzyką; komponuje, śpiewa i gra solo oraz w zespołach: Antybiotyka, Sort B, X-Cremęt. Uważa, że wiersz powinien mieć rymy, choć...

Wyprawa na szczyty sukcesu i marzeń jak zwykle okazuje się trudna. Już czuję bliskość szczęścia, ale nie widzę. Chyba zbyt wysokie stopnie prowadzą na górę. Im mocniej czuję, tym więcej mam marzeń o pięknym świecie. Chciałbym być kimś i jednocześnie być anonimem w mrowisku cywilizacji. Chciałbym mieć swój mały kąt, gdzie każda najmniejsza chwila rozumiałaby moje słowa. I znowu wszystko w rękach losu,...

Życie to szalona podróż, pełna niespodzianek, ale będzie udana tylko wtedy, gdy w tę podróż nie wybierasz się sam, tylko z dobrym pilotem … Los płata nam figle, niekiedy ciężko jest zrobić krok do przodu, gdy ma się wysoko pod górę, ciężko bez oparcia, bez kogoś kto podtrzyma, gdy będziesz upadać … Autorka daje wam dziś swoje ręce i nogi, serce i oczy, abyście poczuli i zobaczyli jak wyglądał jej świat …...

Ten poemat, w pewnym sensie porywający, jako romantyczne eksplozje serca, zapis emocji, wulkan uczuć, (...) szukamy czegoś więcej, są w nim perełki, kiedy Autor zastanawia się nad sensem swojego istnienia, nad sensem bytu, to są bolesne chwile, autentyczne, jest w tym tragizm młodzieńczego życia. Młodemu wciąż poecie trzeba wierzyć, nie ma w tym odrobiny zakłamania (...). (...) sercem poematu jest...