gorsza

„Nie liczy się, że dogasa we mnie ostatnie uczucie. Nieważne, że czuję uśmierzający strach. Potrzebuję jedynie: bądź. Zobacz mnie ostatecznie w pękniętym lustrze i spraw, żeby utonęły łzy, żeby ciało odnalazło drogę powrotną do piekła. Niedokończone są moje wspomnienia, jeszcze gorsza przyszłość”.

Jan Skácel jest jednym z największych dwudziestowiecznych poetów języka czeskiego. Wielu uważa wręcz, że największym i stwierdzenie to nie jest wcale tak kontrowersyjne, jak mogłoby się zdawać (na tych beztlenowych wysokościach, na których przebywa z dwoma czy trzema konkurentami do tego miana, trudno o jakieś jednoznaczne hierarchie). Szczególnie: jak mogłoby się zdawać w Polsce, gdzie jest z pewnością...