jadąc

Duch Maciek jest mały, niepozorny, nie umie straszyć, więc stał się duchem opiekuńczym. W poprzednim tomie udało mu się wygrać walkę z mrówkami - dzikimi lokatorami swojej kamienicy. Tu ma dużo groźniejszych przeciwników: prawdziwych łowców duchów! Spotkał ich przez przypadek w pociągu, jadąc do ruin starego zamczyska, na imieniny mamusi. Jak się okazało, mieli wysiąść na tej samej stacji...

„Pociąg przyjemnie mruczał, jadąc po szynach, świat obok nas przesuwał się w zawrotnym tempie, a wypity szampan delikatnie uderzał do głowy. Otworzyłam oczy i spojrzałam prosto w jego twarz. Szelmowski błysk w jasnych oczach sprawił, że zesztywniałam. ‒ Bardzo chciałbym, żeby ta podróż była dla ciebie fantastyczna. Wręcz niezapomniana. Ostatnie słowa zabrzmiały groźnie, ale bardzo podniecająco....