jasnosci

Deszcz wygrywał na parapecie swoją melodię. Melodię chłodnego wieczoru i zbliżającej się jesieni. W pokoju panował półmrok, jedynie ogień z kominka dodawał trochę jasności. W fotelu naprzeciw siedział przykryty grubym kocem, siwy już Horacy. Po wizycie tego dnia u swojego lekarza zamyślił się nieco nad sobą i swoim zdrowiem.

Po opuszczeniu ciała dusza Weroniki unosi się przez chwilę w świetlistej jasności kosmicznego piękna i widzi z góry nieskończenie wiele swoich sobowtórów, w przeróżnych znanych i nieznanych miejscach na Ziemi. Roją się przed jej oczami, powodując zawrót głowy. Po czym ukazuje się przed nią wytworna, młoda dama, łudząco do niej podobna, która zwraca się do niej po francusku, twierdząc, że stanowi jej...

Entuzjastycznie przyjęta powieść Jerzego Pilcha – pełna literackich odniesień, ironii, melancholii, a przede wszystkim groteski, w której dzieciństwo zderza się z siermiężną rzeczywistością, a liryczne opowieści z wątkiem sensacyjnym. Jest upalne lato 1963 roku, tajemnicze letniczki morfinistki taszczą w głąb lasów babilońską kołdrę, Jerzyk podąża śladem swojej pierwszej miłości, wiecznie pijany...

NAJBARDZIEJ OSOBISTA PROZA HANNY KRALL Książka 40 lat temu zatrzymana przez cenzurę, teraz nie mniej aktualna niż wtedy. Historia dwóch dziewczynek, które łączył wiek – różnił los. Opowieść o ciemności i jasności. Sami wybieramy czerń, czy jesteśmy na nią skazani? Autorka prowadzi grę z czytelnikiem, myli tropy, rozszczepia losy bohaterów, mówi o rzeczach najważniejszych. A jako narzędzia...