kanapie

Wybór tekstów Sławomira Mrożka, w którym śmierć (cóż za niepraktyczna forma!), oniryczność i wątki metafizyczne splatają się w jeszcze jeden obraz Mrożkowego absurdu i przenikliwego spojrzenia na ludzką naturę. Zagadki bytu, pytania bez odpowiedzi, dalekie podróże na sprężynującej kanapie, refleksje na temat dziwności życia, bimber z konwalii i orchidea w uchu. Mrożek w pełnej krasie, zawroty głowy...

„Pan usiadł na kanapie, a ja tkwiłam tuż przy jego nogach. Jak wierna, oddana suka. Kazał wyciągnąć dłonie i zrobił sobie z nich stoliczek na filiżankę z espresso. Pozostałam w tej pozycji. Drżałam, a on spoglądał na mnie, jak na swoją własność, bo przecież byłam nią! Popijał napój rozkoszy i czytał książkę. Nie miałam pojęcia, ile czasu minęło, ale każda sekunda, każda minuta była niczym wieczność....