klamstwa

Pamiętam, widziałam w twoich oczach strach. Powiedziałam więc — nie kocham cię! A to było miłości wyznanie, abyś mógł przestać się bać. Zrobili z nami co chcieli. Uwierzyliśmy we wszystkie kłamstwa, bo zabrakło nam wiary w siebie.

„Mój świat zatrzymał się w połowie pytania. Bóg podał rękę ostatniemu człowiekowi. Skąd w Tobie tyle smutku? Melancholia nie jest na sprzedaż. Moje łzy nie są zbyt tanie. Czas nie przejmuje się samotnością. Usiłuję odszukać w sobie krztynę kłamstwa — tak, żeby wyrównać rachunki. Płowe są Twoje dzisiejsze myśli, jeszcze bielsze zapewnienia, że ten świat dalej trwa. Przyszłość jest tylko oczekiwaniem...

„Powraca we mnie światło, stworzone na wzór samotności. Budzi się dzień, za jakim podążę na skraj snu. Rozpościeram usta, nie pada żadna ucieleśniona myśl. Zamykam za sobą powieki, aby cisza była znośniejsza od kłamstwa. Ukrywam się za pobliskim cieniem — śmierć bywa zupełnym przypadkiem. Zazębiają się bolesne podobieństwa — całkiem inne, choć znajome. Gdzieś po lewej stronie łzy zagnieździła się pokora;...

“Pokusa” to utwór Zygmunta Krasińskiego, jednego z trójcy wieszczów obok Mickiewicza i Słowackiego, uznawanych za największych poetów polskiego romantyzmu. “ Sam teraz, sam jeden śród miasta wielkiego został młodzieniec i musiał się bratać z ludźmi napotkanymi. — Na niebie już w ołowianą blachę zlepiły się chmury. — Co chwila zmieniają się kształty ulic i komnat i osób, a on wszędzie pomiędzy...

pierwsza część tryptyku "trzy pogrzeby" „Bete, Herr. Wir sind nah” – pisał Paul Celan. Więdnice, choć patronują im ostatnie wersy Celanowskiego Tenebrae, nie są modlitwą bluźniercy. Przekleństwom odpowiada cisza. „Boże mojego serca, już mnie nie wysłuchasz”. Pustka, w której przemawia poeta, odbiera miarę i znaczenie nawet profanacji. Profanowanie pustki jest zaś tylko szaleństwem. Szaleńcem jest...