kochani

Przez te wszystkie lata pisania wierszy bliska mi była pewna wypowiedź Konstantego Puzyny, z którym miałem zaszczyt się przyjaźnić: «Po jaką cholerę w ogóle pisać o teatrze, jeśli nie po to, by pisać o życiu? Co, ględzić o pięknie?». Gdyby w miejsce «pisać o teatrze» wstawić «pisać wiersze», powstałoby coś na kształt mojego credo. Kłaniając się dzisiaj wszystkim,...

Ten poemat, w pewnym sensie porywający, jako romantyczne eksplozje serca, zapis emocji, wulkan uczuć, (...) szukamy czegoś więcej, są w nim perełki, kiedy Autor zastanawia się nad sensem swojego istnienia, nad sensem bytu, to są bolesne chwile, autentyczne, jest w tym tragizm młodzieńczego życia. Młodemu wciąż poecie trzeba wierzyć, nie ma w tym odrobiny zakłamania (...). (...) sercem poematu jest...