konrad

„Konrad Wallenrod” to powieść poetycka napisana przez Adama Mickiewicza na zsyłce w Petersburgu między rokiem 1824 a 1828. Jest jednym z najważniejszych dzieł Mickiewicza. Głównym bohaterem powieści jest Litwin, który jako dziecko został porwany w czasie najazdu Krzyżaków. Został wychowany przez Mistrza krzyżackiego, który nadał mu nazwisko Walter Alf. Konrad jednak nigdy nie zatracił świadomości...

„Z Maryjenburskiej wieży zadzwoniono, Działa zagrzmiały, w bębny uderzono; Dzień uroczysty w krzyżowym Zakonie; Zewsząd komtury do stolicy śpieszą, Kędy, zebrani w kapituły gronie, Wezwawszy Ducha Świętego uradzą, Na czyich piersiach wielki krzyż zawieszą I w czyje ręce wielki miecz oddadzą. Na radach spłynął dzień jeden i drugi...”

Dramat w pięciu aktach. Młody, przystojny i bogaty książę Kirkor zakochuje się w dwóch siostrach, Alinie i Balladynie. Aby rozstrzygnąć, która go poślubi, dziewczęta idą do lasu zbierać maliny. Ta, która pierwsza wróci z pełnym dzbanem, zostanie księżną. Tak zaczyna się pasmo zbrodni, którymi tytułowa bohaterka w końcu unicestwi samą siebie.

"Nad Rospudą i Pregołą znowu świeciły łuny. W dzień nad drzewami puszczy, kłębiły się dymy podświetlone czerwienią pożogi. Budziły trwogę i zarazem ostrzegały, o Krzyżackim pochodzie. Pod niebo leciał krzyk wyrzynanej w pień ludności, błagającej litości, której nie znali rycerze w białych płaszczach. Rycerz Konrad von Thierberg, prowadził trzema szlakami trzy zastępy knechtów na ziemię Kymen i gródek...