laski

Bogactwo i piękno języka poety porusza w czytelniku najdelikatniejsze smaki, które w ostatecznym rozrachunku tworzą wspaniały bukiet wytrawnego wina, jakim może pochwalić się piwnica autora. Z czystym sumieniem mogę polecić lekturę pierwszego zeszytu tej poezji z nadzieją, że i w czytelniku wywoła bogactwo refleksji, zadumy i oczarowania polskim pejzażem.

Poezja judeochrześcijańska. Jeden z najlepszych polskich poetów religijnych, nie tylko epoki renesansu. „Twego ratunku, Boże, Pełny łaski, lutości, Przeciw wężowej złości Wzywam…” „Gdzie się mam uciec? Głowę swoje kędy. Na świecie skłonię, gdyż obchodząc rzędy. Ludzkich narodów, nie znam stateczności.” Wydanie stanowi wybór wierszy, nie całą, oryginalną zawartość „Setnika”.

Mistyczno-filozoficzna poezja Alana Migonia przedstawia dążenie do rozpoznania natury bytu, istoty świata i jego zasady, czy też zasad pierwotnych: bytu i nicości, światła i ciemności, życia i śmierci, miłości i nienawiści, strachu i łaski – sprzężonych w dialektycznej relacji. To opowieść o rozbłyśnięciu światła łaski; o rozkoszy oglądania tego, co istnieje, o najwyższej ekstazie oraz o utracie...

Jak się ma 44 lata na karku, to i myśli się o coraz poważniejszych sprawach. I waży się słowa. Dawna długa fraza Tomasza Hrynacza ustępuje tu miejsca wierszom czasami niemal aforystycznym, pobrzmiewającym ewidentną inspiracją haiku. Wszelako niewielki objętościowo tekst może brzmieć apokaliptycznym tonem. W "Nocy czerwi" znajdziemy takie wiersze. Podoba mi się ich mrok; czułość dla utraty złudzeń. ...