olszewski

Polska oglądana z wytartych siedzeń dalekobieżnych pociągów i lokalnych pekaesów. Z okien przydrożnych barów z ceratą w kratkę, gdzie herbatę podaje się w szklankach. Polska zjechana wzdłuż i wszerz, a zawsze w poprzek. Z dala od autostrad, billboardów i tablic o dofinansowaniach unijnych. Opisana bez epatowania biedą i bez zachwytu nad transformacją. Lektura obowiązkowa dla piewców metafizyki codzienności. ...

„Gdy jestem sam dla siebie przyjacielem, mogę być przyjacielem dla innych. Ważny dla siebie mogę być ważny dla innych.” Wojtek

„To kolejna polska specjalność: gorszyć się, potępiać, odsadzać od czci i wiary, a zarazem zachłannie czytać i w samotności delektować się „świństwami” – napisał Tadeusz Olszewski, w recenzji z 1988 roku, zaraz po ukazaniu się książki po raz pierwszy. „Gorące uczynki”, napisane w drugiej połowie lat 80. XX wieku, to historia kontrkulturowej bohemy schyłku PRL-u. Na pierwszym planie tej powieści...