paul

Lektura nadobowiązkowa. Żądza wolności w poezji poètes maudits przybierała kolosalne rozmiary, a punktami wyzwalania stały się dusza, ciało i miłość. Śmierć przecież przyszła po nich prędko, pozostawiając im wieczną młodość. Wyklęci zostawili po sobie poezję niepokoju, pokazali, jak przekracza się granice. To dziewiętnastowieczny portret tamtych burzliwych myśli i pełnych namiętności i niebezpieczeństw...

Antologia poezji francuskiej w wyborze i tłumaczeniu Bronisławy Ostrowskiej zawiera utwory nastepujących wutorów: Alfred de Vigny, Théophile Gautier, Théodore de Banville, Leconte de Lisle, Charles Beaudelaire, Léon Dierx, Achille Millien, Louis Xavier de Ricard, Catulle Mendès, Henry Cazalis, Sully Prudhomme, José Maria De Heredia, Paul Verlaine, Arthur Rimbaud, Tristan Corbière, Stéphane Mallarmé,...

pierwsza część tryptyku "trzy pogrzeby" „Bete, Herr. Wir sind nah” – pisał Paul Celan. Więdnice, choć patronują im ostatnie wersy Celanowskiego Tenebrae, nie są modlitwą bluźniercy. Przekleństwom odpowiada cisza. „Boże mojego serca, już mnie nie wysłuchasz”. Pustka, w której przemawia poeta, odbiera miarę i znaczenie nawet profanacji. Profanowanie pustki jest zaś tylko szaleństwem. Szaleńcem jest...

pierwsza część tryptyku "trzy pogrzeby" „Bete, Herr. Wir sind nah” – pisał Paul Celan. Więdnice, choć patronują im ostatnie wersy Celanowskiego Tenebrae, nie są modlitwą bluźniercy. Przekleństwom odpowiada cisza. „Boże mojego serca, już mnie nie wysłuchasz”. Pustka, w której przemawia poeta, odbiera miarę i znaczenie nawet profanacji. Profanowanie pustki jest zaś tylko szaleństwem. Szaleńcem jest także...