poranki

Zamykając szczelnie nowo narodzone serca, zatrzaskując dożywotnio nasze przedwczesne sny, szukamy drogi, która zaprowadzi nas na upojne manowce — pozostaniemy tam, żeby karmić sobą leciwe wzruszenia, zmysły, których nikt dawno nie drażnił. Kiedy odszukamy pośród przeklętych gwiazd tę jedyną melancholię, tę wyuzdaną wiarołomność — rozstąpią się obolałe wyobrażenia, spisane na kolanie poranki. Pewnego...