pustce

Z tafli lustra wynurzają się nieznane, zamaskowane lica. Gnać za zwierzem, czy wiać przed czortem, który zbałamucił Straż Sensu i zatopił arkę logiki? Z aptekarską precyzją spenetrował Kosmos świrujących myśli i wywiódł jaźń w pole. Unieś wieko Puszki Pamięci i sklej z odłamków SWÓJ obraz siebie. Gdy wężowisko głosów kłębi się w głowie, nic nie jest tym, czym się wydaje. Qui pro quo. To jeszcze TY?...

Zagroda zębów to zbiór miniatur literackich, będących apokryficznymi wersjami mitu Odysa. Szostak próbuje w nich prześledzić alternatywne, nieistniejące wersje mitu: Odys nie wraca na Itakę, gdyż zakłada dom gdzie indziej; Odys nie wraca, gdyż pomaga odbudować Troję; Odys wraca, lecz zostaje zabity przez Penelopę; Odys wraca, lecz nikt nie rozpoznaje w nim wielkiego bohatera i umiera w samotności. ...

„Stawałem przy drzwiach i patrzyłem, jak podnosi kolejne kęsy, żuje, połyka, drapiąc się lewą dłonią po brzuchu, albo przewracając strony najgłupszej gazety. A potem odsuwała talerz, uwalniała jedną nogę z czarnych rajstop, stawiała stopę na krawędzi krzesła, sięgała po małe zakrzywione nożyczk i obcinała paznokcie. Pozbywała się cienkich, szarawych półksiężyców i mogłem wtedy uklęknąć i patrzeć, jak...