rachunki

„Mój świat zatrzymał się w połowie pytania. Bóg podał rękę ostatniemu człowiekowi. Skąd w Tobie tyle smutku? Melancholia nie jest na sprzedaż. Moje łzy nie są zbyt tanie. Czas nie przejmuje się samotnością. Usiłuję odszukać w sobie krztynę kłamstwa — tak, żeby wyrównać rachunki. Płowe są Twoje dzisiejsze myśli, jeszcze bielsze zapewnienia, że ten świat dalej trwa. Przyszłość jest tylko oczekiwaniem...