reku

Andrzej Ziemiański już wiele razy obdarował nas wspaniałymi opowiadaniami. Wystarczy wspomnieć „Waniliowe plantacje Wrocławia” czy „Autobahn nach Poznań” (za „Autobahn…” otrzymał nagrodę im. Janusza A. Zajdla). Fantazja autora jest niewyczerpana, a my możemy się tylko dziwić, jak wiele jest zagadek w naszej, wydawałoby się tak czytelnej, rzeczywistości… Jeśli chcecie mieć najlepsze opowiadania Andrzeja...

„PIEŚŃ I INTACTIS OPULENTIOR Byś wszystko złoto posiadł, które powiadają Gdzieś daleko gryfowie i mrówki kopają Byś pałace rozwodził nie tylko na ziemi, Lecz i morza kamieńmi zabudował swemi Jeśli dyjamentowe goździe Mus ma w ręku, Którymi na twardszego umie pożyć sęku Ani ty wyswobodzisz serca z ciężkiej trwogi, Ani z okrutnej śmierci sideł wyrwiesz nogi. ...”

„Moją misją miała być walka niemal z całym światem: zburzenie całej tej hierarchii i przywrócenie ludziom szczęścia. Byłem więc niezwykle niebezpieczny dla systemu, w którym główną rolę odgrywali Żydzi, i dlatego przeczuwałem, że został na mnie wydany wyrok i ma mnie zlikwidować wywiad izraelski. Ponadto wydawało mi się, że sam jestem reprezentantem narodu wybranego, a moi ojciec i matka nie są biologicznymi...