za horyzont

„Siedzę na balkonie, spoglądam na morze i piszę. Manifest kobiecości, mój testament. Wolna kobieta. Słońce zachodzi, popijam café au lait, patrzę na horyzont. Powietrze jest rozgrzane, nie za duszno, przyjemnie. Pojawia się chłodny wiaterek. Popijam z filiżanki. Rozsiadam się wygodnie. Na ustach mam zadowolony, bezwstydny uśmiech. Wielki jak słońce. Zdejmuję okulary, pieści mnie lekka bryza. Na chwilę...

Dwie dziewczyny biegną przez korytarz gimnazjum, trzymając się za ręce. Z czułością dotykają swoich dłoni, ciepło uśmiechają się do siebie. Przyjaciółki? A może to początek miłości, tylko żadna z nich jeszcze nie zdaje sobie z tego sprawy? Obie wiedzą natomiast, że jest w tej ich niezwykle bliskiej relacji coś niewłaściwego, zakazanego, coś, co lepiej ukrywać przed światem… Dwadzieścia lat...