zbyt piękne

„Te wiersze nie powstały po to, by być piękne. Powstały, bo musiałam przetrwać. Bo cisza nie była już domem. Bo każda rana potrzebowała słowa. Piszę, by odnaleźć siebie — i może Ciebie. Jeśli czujesz się zbyt wrażliwa, zbyt zmęczona, zbyt poraniona — wiedz, że nie jesteś sama. Moje słowa są dla Ciebie. Dziękuję, że tu jesteś. — Yvonne” Ta publikacja spełnia wymagania dostępności zgodnie z dyrektywą...

Dziewczyna nie ma w sobie absolutnie nic wyzywającego, te usta lekko rozchylone oczekują jak by natychmiastowego pocałunku, spojrzenie i te oczy, są tu takie same jak czasami widzę u swojej własnej kobiety kiedy patrzy na mnie niby tak zwyczajnie, ale za to z taką jakąś dynamiką i ekspresją i zalotnością że myśl jaka nachodzi mnie wówczas, jest tylko jedna, porwać w ramiona i całować aż do utraty tchu....