zmija

„Żmija” to powieść poetycka autorstwa Juliusza Słowackiego, obok Adama Mickiewicza uznawanego powszechnie za największego przedstawiciela polskiego romantyzmu. Tekst powstał w burzliwym okresie życia poety, w roku 1831 roku, pierwsze strofy złożył jeszcze w Warszawie, kolejne podczas podróży po Europie w Dreźnie i Paryżu. Sam Słowacki określał „Żmiję” jako swoje najdoskonalsze dzieło.

Turecki żołnierz w trakcie jednej z wojen przechodzi na stronę kozaków, aby następnie zostać hetmanem na Siczy Zaporoskiej. Kieruje nim żądza zemsty za śmierć ojca i odebranie kochanki. Nie wszystko jednak idzie po jego myśli.

„Powieści poetyckie” Słowackiego to tom, na który składają sę takie utwory jak: „Jan Bielecki. Powieść narodowa polska oparta na podaniu historycznym”, „Lambro. Powstańca grecki. Powieść poetyczna w dwóch pieśniach” i „Żmija. Romans poetyczny z podań ukraińskich w sześciu pieśniach”.

To nie jest zwykła opowieść, jakich wiele. To historia, a w zasadzie kilka historii, które przeniosą czytelnika do różnych rzeczywistości, gdzie przeszłość przenika się z teraźniejszością i gdzie na równych prawach panuje miłość oraz śmierć. Dwór szlachecki, dzieje Hrabiego, walka powstańców, Podlasie - metafizyczny kraniec świata pełen niewyrażalnego, które być może rozumie tylko miejscowa szeptucha...