krople

Poezja łącząca w sobie sacrum i profanum. Treści dnia codziennego przeplatane wiarą i zwykłym zachwytem lub zmaganiami z darami dnia.

„(…)książki mają duszę, duszę tych, którzy je piszą, tych, którzy je czytają i którzy o nich marzą.” /Carlos Ruiz Zafón/ „Ostatnie krople duszy” — wiersze o wędrówce duszy w oddechach miłości i tęsknoty…

Człowieka łatwo uwieść fałszywymi ideami, a wciąż powstają nowe, które jeszcze szybciej upadają niwecząc nadzieje na lepsze jutro. A człowiek wciąż się zmaga w dążeniu do poczucia godności, a tu globalizacja, komputeryzacja rodzą nowe zagrożenia. Najważniejsze to zdefiniowanie własnego miejsca, ochrona czystości sumienia i wyznawanych wartości. Ważne poczucie wolności i szacunek dla postaw innych i racji...

Malownicze wybrzeże Las Esperanzas pachnie jaśminem i solą. Aniele pierze okala morze, ciepło Anielicy promienieje płatkami róży, a róże upijają filigranowe łyki z morza. Najpiękniejsza z twarzy ukryła się w białym welonie, cóż więc mogło pozostać morzu innego, niż przetopić swoje kryształowe laguny na mleczne akweny, spływające po złocie ich krople nie były znów takie wdzięczne, rzeźbiąc w rozmytym...

Bóg nazwał *** (za dużo pytań...) *** (Nie zdążysz...) Fiszki I *** (stół...) *** (pustka...) *** (Sen...) Fiszki II Wokół stołu *** (zawsze ktoś ciebie chce...) Fiszki III *** (co święte...) *** (przez...) *** (przywilej boski...) Fiszki IV *** (dokąd...) *** (przyczajony...) *** (mówili...) *** (dziadek w ogródku...) *** (Wiosna...) Fiszki V *** (nie wiem...) *** (nie zmieniam...) *** (liczę...)...