logika

„Cisza algorytmów” Jakuba Jagiełły to poetycki dialog z erą sztucznej inteligencji — czasem, w którym cyfrowe narracje splatają się z ludzkimi uczuciami, a logika maszyn z intuicją serca. Autor z finezją i wrażliwością prowadzi czytelnika przez zautomatyzowane pejzaże, w których cisza bywa bardziej wymowna niż miliony przetwarzanych danych.

Najnowszy tom mieszkającego w Kopenhadze poety, dramaturga i malarza skupia się na śmiesznostkach i wykolejeniach międzyludzkiej komunikacji, na „byciu w kontakcie”, które najczęściej zakrawa na absurd. Wiersze z „Ra” nie rezygnują jednak z awangardowych ambicji, wciąż chętnie konfrontują czytelników z logiką lustrzanego labiryntu (choć może nie abstrakcyjnych afektywnych plam), jednak dzieje się to...

Wiersze Pawła Tańskiego są ciemną magmą wyobraźni, rozwijają się meandryczną logiką, w rytmie sennego porządku, gdzie jak w dobrze znanym kącie, powracają stare graty-tematy. Słowa często testują różne częstotliwości języka, jego tony i półtony, sny i mary. W poezji tej spotyka się wyobraźnia wyzwolona z wszelkich rutynowych okoliczności i język, który wymyka się i nie daje się ujarzmić, niczym narowisty...