psã³w

Z ust poezji Kaliny Jaglarza mówią zwierzęta i uchodźcy przy białoruskiej granicy. Słowo zostaje wygnane z człowieczego komfortu. Poruszamy się po literach obrosłych mchem, w których można wytropić ślady owiec albo psa i zmęczyć się cudzym marszem. W lesie kurczącym się od świateł granicznych patroli poezja zrasta się z obcoplemiennym. Zwierzęcy jest rdzeń zwierzenia tych jakże gościnnych wierszy. Krzysztof...

Słowo „Światłocień” – jakkolwiek nie brzmiałoby znajomo lub oryginalnie – jest w książce Krzysztofa Jakuba Nadratowskiego synonimem skrótu w dorosłość, zaułku, w którym przestał istnieć morał („Metoda”). W precyzyjnie skomponowanym zbiorze czterdziestu czterech wierszy, zorganizowanych w cztery rozdziały i zatytułowanych tak, jak kluczowe w nich utwory, autor układa poetycka opowieść inicjacyjną. Młody...

(Nie)stabilność - tytuł w istocie odzwierciedlający w jakiejś mierze postrzeganie świata przez Autorkę. W swoich wierszach porusza zarówno to, co w duszy gra, ale i to, co - gdyby nadać formę prozy - mogłoby być wręcz publicystyką. Zatem nie stroni od wynurzeń osobistych, jak i ocen rzeczywistości, owego tu i teraz, jasno, bezkompromisowo deklarując swój stosunek. Wspomniane "co w duszy gra" wyraża...