smialo

Konceptualnym esej egzystencjalny. […] Staliśmy się wolnym obozem zagłady, jeśli bowiem nie poświęcamy uwagi swemu pierwotnemu pięknu, a przy tym moce transcendujące, które śmiało można nazwać napędowymi, zostały zredukowane, to, tak jak zechciałem w formie subiektywnej dialektyki postulować, nie jesteśmy ludźmi. Co najwyżej wydaje się nam, że tworzymy swoistą nadstrukturę, nadczłowieka, zdolnego do destrukcyjnego...

Autor takimi słowy zachęca do przeczytania jego dzieła: „Mamy tu zamiar pomówić trochę o wielkich ludziach, o sposobie, w jaki oni występowali w sprawach naszego świata, o typie, jaki im historia tego świata nadała, o pojęciu, jakie ludzkość o nich sobie wytworzyła, o dziele, jakiego oni dokonali, czyli, innymi słowy – o bohaterach. Przyjęciu, jakiego doznali, i roli, jaką odegrali, o czci dla bohaterów...