prawdziwie

Druga część tryptyku "trzy pogrzeby" Czytam te wiersze – trudne, dążące do maksymalnej kondensacji sensu, a równocześnie jakby niechętne poetyckiemu efektowi – i nie umiem odpędzić myśli: dalej tylko milczenie. W obliczu milczenia zawodzą wszelkie klasyfikacje i miary: kalekie płody estetyki. Pozostaje ciało i język, który z ciała bierze swój początek. Najpierwsze metafory, surowy budulec. Granica...

Zbiór wierszy z lat 2016 — 2019. W obliczu trudnych momentów w życiu: „chudego czasu”, pustki po stracie najbliższych — nie tylko poznaje się prawdziwych przyjaciół czy prawdziwe oblicze owych tak zwanych. Często wtedy wyraźniej uświadamiamy sobie to, co najistotniejsze i prawdziwie dla nas ważne. Dokonujemy „remanentu”, wybieramy „ostatecznie rozwiązania”. „Zwrotnik skorpiona” to symboliczna chwila...

Trzecia część tryptyku "trzy pogrzeby" Tytuł książki poetyckiej Karola Samsela, echo utopijnego projektu Jima Jonesa, sugeruje rewizję jednego z wielkich marzeń nowoczesności. Marzenia o świecie koniecznym – świecie oczyszczonym z przypadku. W tym sensie poetycki idiom autora nie uległ zmianie. Za maskami, które podmiot nakładał w przeszłości, kryli się przecież kolaboranci i mordercy, zdrajcy i...

Bogusław Kierc – myślę, że w sposób najdoskonalszy z możliwych – udowadnia, że płeć, tak jak rytm, jest strumieniem, płochym i niestałym, i że jest w tym coś prawdziwie marmurowego, że istnieje heroizm bycia poza płcią (podobny może do nietzscheańskiego heroizmu bycia poza dobrem i złem) i jest on heroizmem płochości, heroizmem niestałości, płochość więc, erotyczność, seksualne i mistyczne rozmodlenie...